نگاهی به وضعیت حقوق بشر در ایران در سال ۲۰۲۱

گزارش حاضر مانیتورینگ حقوق بشر ایران به بررسی وضعیت حقوق بشر در ایران در سال ۲۰۲۱ می پردازد.

بسیار واضح و روشن است که به دلیل عدم شفافیت و سانسور از سوی رژیم حاکم بر ایران و عدم دسترسی آزادانه به اطلاعات در حکومت ملایان، این اطلاعات تنها گوشه ای از واقعیت را بیان می کند.

مانیتورینگ حقوق بشر ایران از جامعه جهانی می خواهد که رژیم ایران را به دلیل جنایت علیه بشریت و نقض فاحش حقوق بشر محکوم کرده و پاسخگو بداند و در کنار مردم ایران بایستد.

مانیتورینگ حقوق بشر ایران، دبیرکل ملل متحد، کمیسر عالی و شورای حقوق بشر و گزارشگران ذیربط ملل متحد و عموم سازمان های بین المللی مدافع حقوق بشر را به اقدام فوری برای توقف شکنجه و اعدام در ایران و ارجاع پرونده نقض وحشیانه و سیستماتیک حقوق بشر در ایران به شورای امنیت ملل متحد فرا می خواند و بار دیگر بر تشکیل یک هیات تحقیق بین المللی برای بازدید از زندان های ایران و دیدار با زندانیان تاکید می کند.

در سال ۲۰۲۱ ابراهیم رئیسی به ریاست جمهوری ایران از جانب خامنه ای، گمارده شد.

همچنین خامنه ای طی یک حکم غلامحسین محسنی اژه ای را به سمت ریاست دستگاه قضاییه گمارد. حال آنکه اژه ای به عنوان معاول اول قوه قضاییه، دادستان کل رژیم و وزیر اطلاعات سابقه طولانی در سرکوب و نقض حقوق بشر دارد.

قرار گرفتن ابراهیم رئیسی، غلامحسین محسنی اژه ای و محمدباقر قالیباف از متهمان جدی نقض حقوق بشر و جنایت علیه بشریت در راس حکومت ایران، نمایانگر «آرایش جنگی و سرکوبگرانه جدید» حاکمیت و عزم آن برای تشدید فضای سرکوب و ارعاب و خفه کردن هرگونه صدای مخالف است.

این سه مهره به دلیل چهار دهه نقش آفرینی در دستگاه قضایی و امنیتی و مسئولیت شان در سرکوب و کشتار و ایجاد اختناق، مطلوب خامنه ای بوده اند.

در یک نگاه به آرایش کنونی قدرت در ایران می توان به روشنی دید که دستگاه اجرایی به یک جلاد سپرده شده، دستگاه قضایی به یک آدم کش حرفه ای و رئیس مقننه یک چماقدار است.

در سال ۲۰۲۱ علی خامنه ای با آرایش جدید، خود را برای سرکوب اعتراضات و محدود کردن هر چه بیشتر فعالان و هرگونه صدای اعتراض آماده کرد.

اعتراضات در ایران از مدت کوتاهی پس از تشکیل جمهوری اسلامی با آغاز تمامیت خواهی و سرکوب آزادی ها توسط حکومت ولایت فقیه آغاز شد و در طی سالهای گذشته بخصوص در سال ۲۰۲۱ افزایش چشمگیری یافته است.

در واقع می توان گفت که این افزایش ناشی از بیش از ۴۰ سال جنایت و فساد توسط آخوندها است که جامعه ایران را به نقطه جوش و غلیان رسانده است.

در حال حاضر مردم شهرهای مختلف کشور در حالیکه از ابتدایی ترین نیازهای زندگی از آب و نان و برق محرومند، درگیر کرونا نیز هستند و در هراس از مرگ و داغ عزیزانشان، با گرسنگی و بی آبی و فقز نیز دست به گریبان اند.

در سال ۲۰۲۱ شاهد دو اعتراض بزرگ در مورد مساله آب در ایران بودیم؛ یکی در استان خوزستان که به شهرهای دیگر نیز گسترش پیدا کرد و دیگری اصفهان که در بستر خشک زاینده رود کشاورزان و مردم اصفهان، مورد حمله نیروهای حکومتی قرار گرفته و اکثر مجروحین زاینده رود از ناحیه چشم مورد اصابت قرار گرفتند.

در سال ۲۰۲۱ با گسترش اعتراضات در ایران روبرو بودیم که چند نمونه قابل توجه آن عبارتند از:

در پی درگیری های نیروهای سپاه در روز دوشنبه ۴ اسفند ۱۳۹۹ با مردم سراوان که منجر به جان باختن و مجروح شدن دهها تن از سوختبران و جوانان شهر شد، از صبح روز سه شنبه ۵ اسفند ۱۳۹۹ علی رغم حضور نیروهای سپاه و نیروهای امنیتی و انتظامی، مردم سراوان دست به یک اعتراض سراسری زده و خود را به فرمانداری سراوان رسانده و آنجا را به اشغال خود درآوردند.

در جریان حملات نیروهای حکومتی به مردم در روزهای دوشنبه ۴ اسفند و سه شنبه ۵ اسفند ۱۳۹۹ دستکم ۴۰ تن از هموطنان بلوچ جان خود را از دست دادند و بیش از ۱۰۰ مجروح به بیمارستان منتقل شدند.

از روز ۲۴ تیر ۱۴۰۰ مردم استان خوزستان در اعتراض به بی آبی و سیاست های مخرب حکومت در چندین شهر از جمله اهواز، آبادان، حمیدیه، بستان، سوسنگرد، بندر ماهشهر، خرمشهر، شادگان، کوت عبدالله و ملاثانی، رامشیر و بهبهان اعتراض کرده و دست به تظاهرات زدند. این اعتراضات در ادامه به نقاط دیگری از کشور از جمله خرم آباد، ایذه، کرج، تهران، اصفهان، مشهد و مسجدسلیمان گسترش یافت و با برخورد خشونت آمیز ماموران امنیتی روبرو شد.

در اعتراضات مردم استان خوزستان بسیاری از هموطنان بازداشت و دستگیر شدند و تحت فشار و شکنجه قرار گرفتند.

روز جمعه ۵ آذر ۱۴۰۰ نیروهای حکومتی و گارد ضدشورش به تحصن کشاورزان اصفهان در بستر زاینده رود حمله کرده و بسیاری از کشاورزان و شهروندان اصفهانی را مجروح و یا بازداشت کردند.

همچنین در سال ۲۰۲۱ با نقض گسترده نقض حقوق بشر در زندان های سراسر کشور و فشار بر زندانیان بخصوص زندانیان سیاسی و بازداشت شدگان اعتراضات در ایران روبرو بودیم.

خبر هک شدن دوربین های مدار بسته زندان اوین و انتشار فیلم هایی از این زندان، از شرایط وخیم زندان و بدرفتاری با زندانیان حکایت داشت و در اواخر ماه اوت دامنه تاثرگذاری زیادی داشت.

تصاویر لو رفته که شرایط نامناسب نگهداری زندانیان و ضرب و شتم آنها توسط ماموران امنیتی و نگهبانان زندان را نشان می دهند با واکنش نهادهای حقوق بشری و بین المللی روبرو شد.

باید تاکید کرد که تصاویر منتشر شده از زندان اوین تنها یک نمونه کوچک از واقعیت های پشت پرده و رویدادهای روزانه است که در معرض دید مردم ایران و جهان قرار گرفت؛ باید توجه داشت که این تصاویر نه از داخل اتاق های شکنجه بلکه از راهروها و حیاط و اماکن بهداشتی صورت گرفته است.

همچنین باید گفت در سال ۲۰۲۱ با افزایش اعدام زندانیان نسبت به سال ۲۰۲۰ مواجه بودیم.

براساس گزارش مانیتورینگ حقوق بشر ایران در سال ۲۰۲۰ دستکم ۲۵۵ اعدام در زندان های ایران صورت گرفته است. در حالیکه در سال ۲۰۲۱ و تا لحظه تنظیم این گزارش در ۱۰ دسامبر ۲۰۲۱ (روز جهانی حقوق بشر) دستکم ۳۳۰ زندانی در ایران اعدام شده اند.

باید توجه داشت این آمار با توجه به پنهان کاری رژیم، نمی تواند آمار دقیقی باشد و آمار اعدام ها بسا بیشتر از این می تواند باشد.

در سال ۲۰۲۱ با سرکوب اقلیتهای قومی و دینی و نیز شلیک های بی ضابطه که منجر به جانباختن و مجروح شدن هموطنان شده است، روبرو بودیم.

اعدام در ایران:

اعدام یک مجازات ضدانسانی است که به هر بهانه و تحت هر پوش و توجیه یک جنایت است؛ جنایتی که رژیم حاکم بر ایران در پرده قانون همواره آن را در بیش از ۴۰ سال حاکمیت خود انجام داده و می دهد.

تا ۱۰ دسامبر ۲۰۲۱ دستکم ۳۳۰ زندانی در زندان های ایران با جرائم مختلف اعدام شده اند.

ایران دارای بالاترین نرخ سرانه اعدام نسبت به جمعیت در جهان می باشد.

ژانویه ۳۱ اعدام

فوریه ۳۷ اعدام

مارس ۱۷ اعدام

آوریل ۲۶ اعدام

می ۲۲ اعدام

ژوئن ۱۱ اعدام

ژوئیه ۵۳ اعدام

اوت ۲۷ اعدام

سپتامبر ۴۳ اعدام

اکتبر ۲۷ اعدام

نوامبر ۲۸ اعدام

دسامبر تا روز دهم (روز جهانی حقوق بشر) ۸ اعدام

از میان اعدام شدگان ۸ مورد اعدام زندانیان سیاسی می باشد.

۱۵۸ اعدام به اتهام قتل

۱۲۱ اعدام با اتهامات مربوط به مواد مخدر

دستکم ۱ کودک مجرم اعدام شده است.

حداقل ۱۵ زن در میان اعدام شدگان می باشد.

از جرائم و هویت بسیاری از زندانیان اعدام شده اطلاعی در دست نیست.

زندانیان سیاسی اعدام شده:

زندانی سیاسی جاوید دهقان خلد روز ۱۱ بهمن ۱۳۹۹ در زندان مرکزی زاهدان اعدام شد. این زندانی سیاسی در زمان اعدام ۵ سال بود که در زندان بسر می برد. وی در اردیبهشت ۱۳۹۶ از بابت اتهام “محاربه” توسط شعبه ۱ دادگاه انقلاب زاهدان به اعدام محکوم شد. این زندانی سیاسی متهم به عضویت در یک گروه مخالف نظام و همینطور مشارکت در یک حمله مسلحانه که به مرگ دو مامور سپاه پاسداران منجر شده بوده، است. اتهامی که بر اساس اعترافات اجباری در زیر شکنجه از او گرفته شده و خودش آنرا رد کرده بود.

سحرگاه روز ۹ بهمن ۱۳۹۹‌، حکم اعدام علی مطیری زندانی محبوس در زندان شیبان اهواز اجرا شد. علی مطیری اردیبهشت‌ ۱۳۹۷ بازداشت و توسط دادگاه کیفری یک اهواز از بابت اتهامات “محاربه، افساد فی الارض و قتل دو تن از اعضای بسیج این شهرستان” به اعدام محکوم شده بود. او را شکنجه کرده بودند تا به کشتن دو بسیجی در روز ۱۷ اردیبهشت ماه اعتراف کند. دادگاه انقلاب اهواز بر اساس همین اعتراف اجباری به وی حکم محاربه و اعدام داده بود.

رژیم ایران بامداد روز ۱۴دی ۱۳۹۹ دو زندانی سیاسی به‌نامهای حسن دهواری و الیاس قلندرزهی را پس از حدود ۷ سال حبس، در زندان زاهدان اعدام کرد. دهواری و قلندرزهی در فروردین ۱۳۹۳ بازداشت و در آذر ۱۳۹۵ به اعدام محکوم شده بودند. خبرگزاری حکومتی تسنیم در همان روز نوشت «حسن دهواری و الیاس قلندرزهی به سبب اقدامات تروریستی» اعدام شدند. در حالیکه این دو زندانی بارها اتهامات وارده به خود را رد کرده بودند. آنان برای اعترافات اجباری تحت شکنجه های شدید قرار گرفته بودند.

روز یکشنبه ۱۰ اسفند ۱۳۹۹،‌ حکم اعدام ۴ زندانی سیاسی عرب در زندان سپیدار اهواز اجرا شد.

علي خسرجي ۲۹ ساله، جاسم حیدری ۳۱ ساله، حسين سيلاوی ۳۳ ساله و ناصرخفاجيان، از شهروندان عرب خوزستان به اتهام «بغی» محکوم به اعدام شده بودند. اين چهار زندانی در جریان شورش فروردین‌ماه ۱۳۹۹ در زندان شیبان به سلول‌ انفرادی منتقل شدند. علي خسرجی و حسين سيلاوی و جاسم حيدری از ۴ بهمن در اعتراض به ممنوعیت ملاقات و بدرفتاری زندانبانان، با دوختن لب‌های خود دست به اعتصاب غذا زده بودند.

اعدام کودک-مجرم در ایران:

صبح روز چهارشنبه ۳ آذر ۱۴۰۰ حکم اعدام آرمان عبدالعالی در زندان رجایی شهر کرج به اجرا درآمد.

حکم اعدام آرمان عبدالعالی در حالی به اجرا درآمد که پرونده این زندانی دارای ابهامات و اشکالات بسیاری بود و درخواست های بین المللی و داخلی برای توقف آن وجود داشت.

آرمان عبدالعالی پیشتر برای ۷ بار جهت اجرای حکم به سلولهای انفرادی منتقل شده بود که خود مصداق شکنجه می باشد. وی در زمان ارتکاب جرم انتسابی ۱۷ سال سن داشت و ۸ سال را در زندان گذرانده بود.

اعدام زنان در ایران:

روز دوشنبه ۲۰ بهمن ۱۳۹۹ حکم اعدام یک زن به اتهام قتل در زندان مرکزی اردبیل به اجرا درآمد. هویت این زن مشخص نمی باشد؛ وی در زمان اعدام حدود ۲۳ سال سن داشته است و احتمال می رود که کودک – مجرم بوده باشد.

زهرا اسماعیلی ۴۲ ساله روز چهارشنبه ۲۹ بهمن ۱۳۹۹ در زندان رجایی شهر اعدام شد. وی به اتهام قتل شوهر فاسدش علیرضا زمانی از مدیران کل وزارت اطلاعات به اعدام محکوم شده بود، که قصد هتک حرمت به دختر نوجوانش را داشته است.

امید مرادی، وکیل زهرا اسماعیلی اعلام کرد پیکر بی‌جان موکلش به دار آویخته شده است، زیرا خانم اسماعیلی پیش از اجرای حکم در اثر ایست قلبی جان خود را از دست ‌داده است.

مریم (معصومه) کریمی به اتهام قتل روز شنبه ۲۳ اسفند ۱۳۹۹ در زندان مرکزی رشت اعدام شد.

نفیسه پاک مهر به اتهام قتل روز یکشنبه ۲۴ اسفند ۱۳۹۹ در زندان تایباد اعدام شد.

کبری فاطمی به اتهام قتل روز یکشنبه ۲ خرداد ۱۴۰۰ در زندان مرکزی یزد اعدام شد.

شمسی پیراستوان با اتهامات مربوط به مواد مخدر روز یکشنبه ۹ خرداد ۱۴۰۰ در زندان مرکزی قزوین اعدام شد.

۳ زن که هویت آنان مشخص نمی باشد و همچنین اتهام آنان اعلام نشده است روز چهارشنبه ۱۷ شهریور ۱۴۰۰ در زندان رجایی شهر کرج اعدام شدند.

سحرگاه چهارشنبه ۵ آبان ۱۴۰۰ حکم اعدام سوسن رضایی پور به اتهام قتل در زندان مرکزی قزوین به اجرا درآمد. وی از ۶ سال پیش دز زندان به سر برده بود.

در روز سه شنبه ۲ آذر ۱۴۰۰ یک زن به همراه شوهر خود به نام سیاوش اردشیری در زندان مرکزی یاسوج به اتهام قتل، اعدام شد. هویت زن اعدام شده هنوز مشخص نمی باشد.

روز پنجشنبه ۴ آذر ۱۴۰۰ مریم خاکپور با اتهامات مربوط به مواد مخدر در زندان دستگرد اصفهان اعدام شد. وی بارها اظهار کرده بود که مواد متعلق به او نبوده است و بی گناه می باشد.

سحرگاه ۱۸ آذر ۱۴۰۰ سه زن با هویت نامشخص که جرم آنها نیز مشخص نمی باشد در زندان مرکزی کرمان اعدام شدند.

وضعیت زندانیان:

در سال ۲۰۲۱ با فشار بر زندانیان سیاسی و عقیدتی و سایر زندانیان مواجه بودیم.

بسیاری از زندانیان برای مطالبات خود دست به اعتصاب غذا زدند. در یک نمونه اخیر زندانی سیاسی هوشمند علیپور محبوس در زندان سنندج از روز سه شنبه ۲۵ آبان ۱۴۰۰ در اعتراض به محرومیت از حق مرخصی و دخالت اطلاعات در پرونده اش دست به اعتصاب غذا زده است.

دو دانشجوی دانشگاه صنعتی شریف علی یونسی و امیرحسین مرادی که از تاریخ ۲۲ فروردین ۱۳۹۹ بازداشت شده بودند، همچنان در بند امنیتی ۲۰۹ اوین به سر می برند.

زندانیان سیاسی حبیب و وحید افکاری بعد از اعدام برادرشان نوید افکاری در روز ۲۲ شهریور ۱۳۹۹ همچنان در بند عبرت زندان عادل آباد شیراز محبوس می باشند.

در ماه ژوئیه ۲۰۲۱ همچنین شاهد درگیری بزرگی در زندان ارومیه بودیم که به مصدومیت ۱۶زندانی و کشته شدن یک تن انجامید. علت این واقعه، توزیع نامناسب جیره مواد غذایی از سوی ماموران زندان بود. این مساله به اعتراض و اغتشاش میان زندانیان منجر شد و منجر به تلفات انسانی گردید.

اعاده دادرسی امیرحسین مرادی، سعید تمجیدی و محمد رجبی زندانیان سیاسی و از بازداشت شدگان اعتراضات آبان ۱۳۹۸ محبوس در زندان اوین که پیشتر به اعدام محکوم شده بودند همچنان به تاخیر افتاده است.

روز جمعه ۱۶ مهر ۱۴۰۰ تعدادی از زندانیان که توسط رئیس زندان و تیپ ۲ زندان تهران بزرگ اجیر شده بودند، با چاقو و قمه به تعدادی از زندانیان سیاسی حمله کردند. این زندانیان شامل اکبر باقری، پویا قبادی، شاپور احسانی راد، اسماعیل گرامی و اکبر شیرازی می باشند.

زندانیان مهاجم با قمه و چاقو ضربات متعددی به سر اکبر باقری، پویا قبادی و اکبر شیرازی وارد آورده و چندین فلاسک را بر سرشان خرد کردند. بر اثر این حمله، زندانیان سیاسی اکبر باقری، پویا قبادی و اکبر شیرازی دچار مشکلات جدی شده و به بهداری زندان منتقل شدند.

به دنبال این درگیری، شماری از زندانیان سیاسی (حسین قشقایی، مهران دلفان آذری، میثم غلامی، حجت الله رافعی، رضا صلوتی، مرتضی اولنگی، شهاب سلطانیان، داوود عبدالهی، شاپور احسانی راد، پویا قبادی، اسماعیل گرامی، اکبر باقری، علیرضا فرشی و اکبر فراجی) محبوس در زندان تهران بزرگ روز جمعه ۱۶ مهر ۱۴۰۰ به سالن یک تیپ دو این زندان منتقل شدند. این انتقال با حضور شماری از مقامات زندان به صورت اجباری و علیرغم شرایط غیراستاندارد و نامناسب این سالن که با عنوان بند دربسته نیز شناخته می شود، صورت گرفت.

محرومیت از درمان:

زندانیان در سال ۲۰۲۱ با محرومیت از حق درمان و رسیدگی های پزشکی روبرو بودند.

در یک نمونه زندانی سیاسی محمد آشتیانی محبوس در زندان مرکزی کرج در حالیکه به بیماری قلبی مبتلا می باشد و روزانه باید داروهای خاص مصرف کند، رئیس زندان امکان رساندن دارو از طریق خانواده اش را به او نمی دهد و وی از دسترسی به داروهای حیاتی محروم می باشد. وی به اتهام تبلیغ علیه نظام، توهین به رهبری و هواداری از سازمان مجاهدین خلق ایران به ۳ سال حبس و جریمه سنگین محکوم شده است.

همچنین مردم ایران بخصوص زندانیان با ممنوعیت ورود واکسن کرونا از دریافت واکسن محروم شدند.

علی خامنه ای روز ۱۹ دی ۱۳۹۹ در سخنرانی خود بر ممنوعیت ورود واکسن کرونا از آمریکا و بریتانیا تاکید کرد و ورود آن به کشور را ممنوع اعلام کرد

مرگ در زندان:

در ماه فوریه ۲۰۲۱ یکی از برجسته ترین نمونه های نقض پایه ای زندانیان در ایران، جان باختن مشکوک بهنام محجوبی درویش گنابادی بود.

وی روز شنبه ۲۵ بهمن ۱۳۹۹ در پی مسمومیت دارویی از زندان اوین به بیمارستان منتقل شده و روز یکشنبه ۳ اسفند ۱۳۹۹ در بیمارستان لقمان تهران درگذشت.

زندانی عقیدتی ساسان نیک نفس محبوس در زندان تهران بزرگ روز دوشنبه ۱۷ خرداد ۱۴۰۰ در این زندان درگذشت.

وی از روز شنبه ۱۵ خرداد ۱۴۰۰ علیرغم وضعیت وخیم جسمی بدون رسیدگی های پزشکی مناسب در بهداری زندان نگهداری شده بود.

تبعید زندانیان با هدف فشار آوردن به آنان:

آتنا دائمی، زندانی سیاسی و فعال مدنی، شامگاه سه‌شنبه ۲۶ اسفند ۱۳۹۹ به زندان لاکان رشت منتقل شد.

مریم اکبری‌منفرد از جمله قدیمی‌ترین زندانیان سیاسی زن در ایران که به ۱۵ سال زندان محکوم شده است روز سه‌شنبه ۱۹ اسفند ۱۳۹۹ از زندان اوین به زندان سمنان تبعید شد.

روز ۵ بهمن ۱۳۹۹ نیز گلرخ ایرایی، زندانی سیاسی از زندان قرچک ورامین به زندان آمل تبعید شد.

قتل های خودسرانه:

در سال ۲۰۲۱ دستکم ۷۷ از هموطنان با شلیک بی ضابطه نیروهای حکومتی جان خود را از دست دادند.

ژیان علی پور روز ۲۲ مهر ۱۴۰۰ در سردشت با شلیک مستقیم نیروهای مرزبانی و از فاصله نزدیک و بدون اخطار قبلی جان باخت.

ژیان علی پور اهل روستای بیژوی از توابع سردشت و متاهل و دارای ۲ فرزند بود. برادر وی هوشمند علی پور از زندانیان سیاسی محبوس در زندان سنندج می باشد.

در یک نمونه دیگر روز سه شنبه ۱۱ آبان ۱۴۰۰ یک شهروند به نام ویسی بادینی اهل روستای سورکان از توابع منطقه مرگور در پی شلیک نیروهای حکومتی در مرز ارومیه جان خود را از دست داد. ویسی بادینی بدون اخطار قبلی و در حین چرای دام مورد هدف گلوله قرار گرفت و جان باخت. وی متاهل و دارای دو فرزند بود. نیروهای حکومتی همچنین دام های این شهروند را توقیف کردند.

دستکم ۱۰۷ نفر هم مجروح و زخمی شدند.

پنجشنبه ۳۰ اردیبهشت‌ ۱۴۰۰ دو شهروند به اتهام مصرف مشروبات الکلی، در محمدشهر واقع در استان البرز بازداشت و پس از انتقال به کلانتری ولدآباد هدف تیراندازی ماموران قرار گرفتند. یکی از این شهروندان از ناحیه بالای زانوها با شلیک مستقیم چهار گلوله و دیگری با شلیک دو گلوله از ناحیه بالای زانوی راست مجروح شده است. این شهروندان پس از تیراندازی ماموران با داشتن پابند به پاهای زخمی به بیمارستان مدنی کرج منتقل شدند. هویت این شهروندان قباد رضایی فرزاد ۳۸ ساله، مجرد، مشغول به حرفه رابیتس کاری و بهنام کریمی، ۳۲ ساله میباشد.

از سرنوشت بسیاری از هموطنان که مورد اصابت گلوله های نیروهای حکومتی و شلیک بی ضابطه قرار گرفتند، اطلاعی در دست نیست؛ بنابراین آمار ارائه شده بخشی از واقعیت می باشد.

اقلیت های قومی:

در سال ۲۰۲۱ شاهد بازداشت هموطنان کرد و عرب و … در شهرهای مختلف ایران بودیم.

در سال ۲۰۲۱ در زمانبندی های مختلف در طی سال با موج دستگیری و بازداشت شهروندان کرد روبرو بودیم. بسیاری از شهروندان کرد بازداشت شده از فعالین مدنی و فرهنگی کردستان می باشند که با اتهامات نامشخص بازداشت شدند. اکثر بازداشت ها بدون ارائه احکام قضایی و با ضرب و شتم همراه بوده است و در مواردی به ماموران حکومتی به تفتیش منازل شهروندان بازداشت شده پرداخته و برخی وسایل آنان را نیز ضبط کرده و با خود بردند.

در یک نمونه از روز ۲۰ تا ۲۳ آبان ۱۴۰۰ شهروندان کُرد در شهرهای مختلف از جمله بانه، مریوان، سقز، سنندج با بازداشت و دستگیری های گسترده روبرو بودند. در این بازداشت ها در برخی موارد شاهد استفاده از پهباد برای شناسایی و تعقیب افراد و به کار گرفتن آمبولانس برای انتقال بازداشت شدگان بودیم.

اسامی برخی از شهروندان کُرد بازداشت شده از روز ۲۰ تا ۲۳ آبان ۱۴۰۰ به شرح زیر می باشد:

بانه: صلاح پزشکی، رفیق پزشکی، مناف پزشکی، بهزاد پزشکی، کریم پزشکی، حاجی ابوبکر پزشکی، لقمان پزشکی، فرهاد پزشکی، فرزاد پزشکی، احمد پزشکی، ارسلان پزشکی، کامران پزشکی، سعید رشیدی، جمال مروتی، عثمان محمدپور، کوردو حسین پور و علی چومانی.

مریوان: فرید درخشانی، کیوان مینویی (مدرس زبان کُردی در روستای نی)، عبدالرحمان افشار، ادریس بهرامیان، عبدالرحمان اشتک و محمد احمدی.

سقز: عبدالله مهجور (پیشتر در سال ۱۳۷۰ به اتهام عضویت در حزب دمکرات کردستان ایران به ۶ سال حبس محکوم شده بود که با اتمام دوران محکومیت از زندان قلعه خرم آباد آزاد شد)، محمد مهجور، ایوب مینایی، جمال عزیزی و سامان خسروی.

سنندج: آرش منبری، زانیار منبری، سیوان منبری و میلاد منبری.

از روز جمعه ۲۴ اردیبهشت‌ماه تا روز دوشنبه ۲۷ اردیبهشت‌ماه دستکم ۲۶ شهروند در شهرهای اهواز و ماهشهر به نام های “رسول زهیری، شاکر سیلاوی، محمد سیلاوی، قیس سواری، ولید سواری، حمزه چلداوى، حمید مزرعه، حسن حزباوى، هادی حزباوى، محسن حزباوى، جمیل حزباوی، بدریه حمیداوى، امین امیرحاتمی، فیصل حزباوی، کرامات حزباوی، سعد ساعدی، توفیق ساعدی، مالک ساعدی، عبدالله سواری، سعید سواری، صادق سواری، سبدعلی موسوی، سید عبدالله موسوی، عباس زایری خسرجی، حسین کعبی و مجتبی صلیحاوى” بازداشت و شماری دیگر نیز توسط نهادهای امنیتی احضار شدند. گفته می‌شود که بازداشت این شهروندان در پی شرکت کردن در مراسم عید فطر، پایکوبی و سر دادن شعار مقابل منازل شماری از کشته شدگان اعتراضات آبان ۹۸ و اعدام شدگان سال‌های اخیر صورت گرفته است.

اقلیتهای مذهبی:

در سال ۲۰۲۱ تعداد بسیاری از شهروندان بهایی دستگیر و با احکام سنگین حبس مواجه شدند.

همچنین در پی اعلام نتایج کنکور سراسری سال ۱۴۰۰ دستکم ۱۷ شهروند بهایی با ایراداتی از جمله مردود و مردود صلاحیت عمومی در سایت سازمان سنجش مواجه شدند و به دلیل بهائی بودن از ادامه تحصیل محروم شدند.

در این سال همچنین نوکیشان مسیحی در ایران با احکام حبس با اتهاماتی از قبیل تبلیغ علیه نظام روبرو شدند.

About The Author