سایه اعدام بر ورزشکاران ایرانی از فروزان تا محمدجواد

در تمام کشورهای جهان، ورزشکاران به عنوان گنجینه ملی به حساب می آیند.

اما رژیم حاکم بر ایران رویه متفاوتی را در قبال ورزشکاران ایرانی در پیش گرفته است. از بدرفتاری و دستگیری تا شکنجه و اعدام.

در پرونده سیاه حقوق بشر رژیم حاکم بر ایران، نام ورزشکاران ایرانی و قهرمانان ورزشی متعددی به چشم می خورد که توسط این رژیم اعدام شده اند.

هیچ رژیمی در تاریخ بشر دست به چنین جنایت هولناکی علیه قهرمانان ملی و ورزشی خود نزده است.

محکومیت یک ورزشکار و از بازداشت‌شدگان اعتراضات آبان ۹۸ به اعدام، بار دیگر نشان داد که رژیم ایران با اعمال خشونت و سرکوب حتی بر علیه ورزشکاران و کسانی که عناوین قهرمانی دارند، قصد دارد تا از هرگونه صدای مخالف و اعتراض جلوگیری کند.

زندانی سیاسی سیدمحمدجواد وفایی ثانی اندکی پس از اعتراضات آبان ۹۸ دستگیر و به اعدام محکوم شده است.

بابک پاک‌نیا وکیل آقای وفایی ثانی در توییتی در روز ۱۹ دی خبر داده بود که وی از سوی شعبه چهارم دادگاه انقلاب مشهد، به اتهام «افساد فی الارض» محکوم به «اعدام با چوبه دار» شد. به گفته این وکیل دادگستری این حکم قابل فرجام خواهی در دیوان عالی کشور است.

اما وفایی اولین ورزشکار- معترض بازداشتی نیست که با حکم اعدام روبرو می شود. در ۲۲ شهریور ۱۳۹۹، رژیم ایران، نوید افکاری کشتی‌گیری که در پی اعتراضات تابستان ۹۷ به همراه دو برادرش دستگیر شده بود، را علی‌رغم اعتراض‌های بین‌المللی به دار آویخت.

این اعدام در روزهایی که ابراهیم رییسی ریاست قوه قضاییه جمهوری اسلامی را در دست داشت موجی از بهت و خشم همگانی ایجاد کرد.

البته نام ابراهیم رئیسی، با تیرباران و طناب دار، شکنجه، قتل و سرکوب و جنایت قرین است. او از ابتدای حاکمیت رژیم ملایان دستی در بالاترین نهادهای قضایی کشور داشته و آخرین مقامش نیز ریاست قوه قضاییه کشور بود؛

ورزشکاران اعدام شده در ایران

ورزشکاران ایرانی بسیاری در دوران حکومت این رژیم حبس، شکنجه یا حتی اعدام شدند.

در سیاه‌ترین دوران تاریخ حیات ایران نام‌هایی چون حبیب خبیری، مهشید رزاقی، فروزان عبدی، علاءالدین عترتی کوشالی و نازنین عظیم زاده  به چشم می خورد که توسط رژیم آخوندی اعدام شده اند.

حبیب خبیری مدافع تیم ملی فوتبال ایران در سال‌های ۱۳۵۶ تا ۱۳۵۹ بود. او در سال ۱۳۶۲ به اتهام عضویت در سازمان مجاهدین ایران مجددا دستگیر و یک سال بعد اعدام شد.

مهشید رزاقی، مدافع تیم فوتبال امید ایران و باشگاه هما بین سال‌های ۵۶ تا ۵۸ بود. او در سال ١٣٥٩ به جرم روزنامه‌فروشی ضد حکومتی بازداشت و به یک سال زندان محکوم شد. اما با پایان دوره محکومیتش آزاد نشد و مدت ۸ سال تا تابستان ۱۳۶۷ در زندان‌های اوین، قزل‌حصار و گوهردشت زندانی ماند. او نهایتا در مرداد ١٣٦٧ در جریان قتل‌عام زندانیان سیاسی، در زندان گوهردشت کرج به دار آویخته شد. چند روز بعد برادر او احمد نیز در زندان اوین اعدام شد.

فروزان عبدی عضو تیم والیبال پاس و کاپیتان تیم ملی والیبال زنان ایران بود. او در سال١٣٦٠و در ۲۳ سالگی به اتهام هواداری از سازمان مجاهدین دستگیر و به ۵ سال زندان محکوم شد. او به ‌رغم پایان ۵ سال محکومیت‌اش در سال ۱۳۶۵، آزاد نشد و در تابستان ۱۳۶۷ در زندان اوین به دار آویخته شد.

هوشنگ منتظرالظهور، قهرمان کشتی و عضو تیم ملی ایران در المپیک ملبورن از دیگر قربانیان اعدام‌های دهه شصت بود. او که در مســابقـات قهرمانی کشور در یزد، در وزن ۹۰‌کیلوگرم قهرمان شده بود، ۲۴ مرداد ۱۳۶۰ در خانه‌اش در اصفهان دستگیر و ۱۱ مهر ۱۳۶۰ در زندان اصفهان به همراه احمد شاطرزاده، قهرمان کشتی آموزشگاه‌های اصفهان تیرباران شد.

حرف آخر

مانیتورینگ حقوق بشر ایران هرگونه صدور حکم اعدام برای ورزشکاران و چهره‌های برجسته ایران را مصداق بارز نقض حقوق بشر می‌داند و نسبت به اجرای چنین احکام ضدانسانی هشدار می‌دهد.

مانیتورینگ حقوق بشر ایران دبیرکل ملل متحد، شورای حقوق بشر و کمیسر عالی حقوق بشر ملل متحد، کلیه مراجع مدافع حقوق بشر و همچنین اتحادیه اروپا را به اقدام فوری برای نجات جان زندانی سیاسی محمدجواد وفایی ثانی فرا می خواند.

About The Author