سرکوب آزادی بیان در ایران به خشن‌ترین شکل ممکن

حق آزادی بیان در ایران همواره به خشن‌ترین شکل ممکن مسدود شده است.

دستگیری منتقدان و مخالفان و صدور احکام زندان برای فعالان سیاسی و مدنی، سرکوب معترضان، اعمال سانسور شدید بر رسانه ها و فضای مجازی و برخورد با هر صدای مخالف تنها گوشه‌ای از سرکوب آزادی بیان در ایران است.

ابعاد سرکوب آزادی بیان در ایران بسا گسترده است و قربانیان آن تنها فقط فعالان رسانه و یا مخالفان و منتقدان نیستند.

در سال‌های گذشته و با بیشتر شدن نارضایتی مردم از حکومت، برخوردهای قضایی و امنیتی برای سرکوب صداهای مخالف گسترده‌تر شده است.

نویسندگان، هنرمندان، روشنفکران، فعالان مدنی، وکلا و فعالان فضای مجازی در شمار قربانیان سرکوب آزادی بیان در ایران هستند و می‌توان گفت که سرکوب آزادی بیان در ایران قربانیان زیادی میان همه اقشار اجتماعی، سیاسی و فرهنگی دارد.

برخوردهای قضایی با اقشار مختلف جامعه به دلیل ابراز عقایدشان با استفاده از اتهام «تبلیغ علیه نظام» صورت میگیرد.

این در حالی است که در قوانین موجود همین رژیم  به مساله آزادی بیان تاکید شده است؛ اصل بیست‌وسوم قانون اساسی می‌گوید: «تفتیش عقاید ممنوع است و هیچ‌کس را نمی‌توان به‌صرف داشتن عقیده‌ای مورد تعرض و مؤاخذه قرارداد.»

با این حال بسیاری از مخالفان و منتقدان تنها به دلیل ابراز عقایدشان و یا بیان انتقاداتشان نسبت به حاکمیت، با اتهام «تبلیغ علیه نظام» روبرو می‌شوند.

روزنامه نگاران

در طی سال گذشته ده‌ها روزنامه‌نگار بازداشت و محاکمه شدند و ده‌ها تن از آنان با احکام دادگاه انقلاب به زندان و شلاق محکوم شدند.

در یک مورد اخیر پس از انتشار خبر تجاوز و اذیت و آزار جنسی چندین کودک ۷ تا ۱۱ ساله توسط یک معلم عضو سپاه‌ پاسداران، دو خبرنگار در شهر «کلیبر» استان آذربایجان شرقی بازداشت شدند. ابوالفضل پورحسین‌قلی، مدیرمسئول خبرگزاری «سئحراما» و آرش شادمند، عکاس این خبرگزاری، پنج‌شنبه ۳۰ سپتامبر و جمعه یک اکتبر، توسط نیروهای سپاه‌ پاسداران بازداشت‌شده و بدون اطلاع‌رسانی به خانواده‌هایشان، به بازداشتگاه «یک الف» سپاه ثارالله در تهران منتقل شدند.

بر اساس گزارش رسانه‌های محلی، تجاوز و آزار جنسی این کودکان، توسط یک عضو سپاه پاسداران و در مدرسه‌ای روستایی، در توابع شهرستان اهر در استان آذربایجان شرقی صورت گرفته است. با وجود این‌که خانواده دو نفر از کودکان قربانی، شکایت خود را به مقامات قضایی محلی ارائه دادند، اما به گفته «خبرنگاران بدون مرز» دادستانی شهر اهر به رسانه‌ها ابلاغ کرده که این خبر را منتشر نکنند.

نویسندگان و روشنفکران

تداوم حبس بکتاش آبتین، کیوان باژن و رضا خندان، اعضای کانون نویسندگان ایران  که از مهرماه سال گذشته به اتهام «تبلیغ علیه نظام و اقدام علیه امنیت ملی» در زندان به سر می برند، نمونه روشنی از سرکوب آزادی بیان در ایران است.

این نویسندگان با اتهاماتی چون عضویت در کانون نویسندگان ایران و حضور بر مزار جان‌باختگان قتل‌های سیاسی زنجیره‌ای در مجموع به ۱۵ سال و نیم زندان محکوم شده‌اند.

انجمن قلم آمریکا، پِن، اخیراً این نویسندگان زندانی ایرانی را برای کسب جایزه «آزادی نوشتن» در سال ۲۰۲۱، انتخاب کرده است.

وکلا و فعالین حقوق بشری

تداوم حبس مصطفی نیلی و آرش کیخسروی دو تن از وکلای دادگستری و مهدی محمودیان، فعال مدنی، مصداق روشنی از سرکوب آزادی بیان در ایران است.

این وکلا و فعالان مدنی پس از آنکه بی‌تدبیری و ناکارآمدی حاکمیت در مبارزه با بحران کرونا باعث از بین رفتن گروه کثیری از ایرانیان شد، قصد داشتند شکوائیه‌ای علیه علی خامنه ای، و برخی دیگر از مقامات رژیم از جمله دادستان کل کشور به ثبت برسانند که به شکل خودسرانه و غیرقانونی بازداشت شدند. سازمان عفو بین‌الملل روز ۶ شهریور خواستار آزادی این زندانیان شد و نوشت این افراد «تنها به دلیل تشکیل جلسه‌ای برای گفت‌و‌گو پیرامون اقدام حقوقی احتمالی در پشتیبانی از حق مردم برای برخورداری از واکسن‌های نجات‌بخش کووید۱۹» از ۲۳ مرداد در بازداشت به سر می‌برند.

هنرمندان و فعالین فضای مجازی

رژیم ایران همواره با هنرمندان برخورد کرده و آزادی بیان را در مورد آنان نقض کرده است؛ چندی پیش بود که نیروهای امنیتی و قضایی توماج صالحی، رپر جوان را که برخی آثار اعتراضی او طرفداران بسیاری پیدا کرده بود در منزلش بازداشت و به زندان دستگرد اصفهان منتقل کردند.  وی پس از چند روز با قرار کفالت آزاد شد. امیر رئیسیان وکیل مدافع توماج صالحی گفته بود که مقامات قضایی به صورت غیررسمی به پدر او گفته‌اند که اتهام فرزندش تبلیغ علیه نظام است.

منبع: مانیتور حقوق بشر ایران

About The Author