فرزاد کمانگر (۱۳۵۴ – ۱۹ اردیبهشت ۱۳۸۹) معلم کرد ایرانی بود که به اتهام عضویت و همکاری با پژاک به اعدام محکوم شد او هیچگاه این اتهام را نپذیرفت ولی در سحرگاه روز یکشنبه ۱۹ اردیبهشت ۱۳۸۹، به‌همراه علی حیدریان، فرهاد وکیلی، شیرین علم‌هولی و مهدی اسلامیان در زندان اوین به دار آویخته شد. فرزاد کمانگر به پاس فعالیت‌هایش، به صورت افتخاری گزارشگر ویژه مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران نیز بود. یونسکو در گزارش خود در مورد فشارها علیه فضاهای آموزشی، به موضوع اعدام فرزاد کمانگر اشاره کرد.اتحادیه اروپا حکم اعدام او را محکوم و سازمان دیده‌بان حقوق بشر از او به عنوان یک معلم یاد کرده‌است.
بنا به اعلام دادسرای انقلاب تهران، هنگام دستگیری این گروه، ۲۲ کیلوگرم مواد منفجره و ۵۷ عدد گلوله آرپی‌جی و ۳۰۰ نسخه پوستر رهبران گروه پژاک از ایشان کشف شده بوده و انفجار دو بمب در ساختمان‌های فرمانداری و اداره بازرگانی کرمانشاه در تاریخ ۱۳۸۵/۲/۱۹ و انفجار خط لوله گاز صادراتی ایران به ترکیه از اقدامات ایشان بوده‌است اما طبق گفته وکیل این پرونده، خلیل بهرامیان هیچگاه این ادعاها اثبات نشد.
رامین حسین‌پناهی، پیشمرگه حزب کومله و فعال سیاسی کرد اهل ایران بود که به اتهام عضویت در حزب کومله دستگیر و در تاریخ ۱۷ شهریور ۱۳۹۷ اعدام شد.به نوشتهٔ باشگاه خبرنگاران جوان، او در تیر ماه ۱۳۹۶ وارد کشور شد اما دستگیر شد.برادر او، امجد حسین‌پناهی در گفتگو با بی‌بی‌سی فارسی گفت که رامین جهت دیدار خانواده به ایران آمده بود. او به اتهام بغی محاکمه شد و در دادگاه به اعدام محکوم شد.
در ۱۷ شهریور ۱۳۹۷، حکم اعدام رامین حسین‌پناهی به جرم “عضویت در گروه تروریستی، درگیری مسلحانه و مشارکت در اقدام تروریستی” اجرا شد. به گفتهٔ امجد حسین‌پناهی حکم اعدام او در حالی که در اعتصاب غذا بود اجرا شد. همچنین او در حساب توییتری اش اعلام کرد که جنازه برادرش تحویل داده نمی‌شود و در مکانی نامعلوم دفن شده.
زانیار مرادی (زاده ۱۳۶۶ –درگذشته ۱۷ شهریور ۱۳۹۷)، یک زندانی سیاسی کرد اهل مریوان بود که در سال ۱۳۸۸ به همراه پسر عمویش لقمان مرادی بازداشت و در تاریخ ۱۷ شهریور ۱۳۹۷ هر دو زندانی به اتهام ترور فرزند امام جمعه مریوان اعدام شدند. این دو پس از صدور حکم اعدام در نامه‌ای نوشتند که زیر شکنجه مجبور به اعتراف شده و هیچ نقشی در این ترور نداشته‌اند.
۱۹ شهریور ۱۳۹۹ سازمان عفو بین‌الملل پنهانکاری حکومت جمهوری اسلامی در مورد محل دفن زندانیان سیاسی اعدام شده از جمله رامین حسین پناهی، زانیار مرادی، و لقمان مرادی را محکوم کرد.
زانیار در نامه ای خطاب به عاصمه جهانگیر گزارشگر ویژه حقوق بشر در ایران در تاریخ ۲۴ آبان ۹۵ نوشت که به همراه لقمان مرادی مورد شکنجه و تهدیدهای جنسی قرار گرفته‌است و بنا به اعتراف قاضی دادگاه، پرونده ناقص بوده و فاقد شواهد کافی بوده‌است.
لقمان مرادی (زاده ۱۳۶۲ –درگذشته ۱۷ شهریور ۱۳۹۷) یک زندانی سیاسی کرد اهل مریوان بود که در سال ۱۳۸۸ به همراه پسر عمویش زانیار مرادی بازداشت و در تاریخ ۱۷ شهریور ۱۳۹۷ هر دو زندانی به اتهام ترور فرزند امام جمعه مریوان اعدام شدند. این دو پس از صدور حکم اعدام در نامه‌ای نوشتند که زیر شکنجه مجبور به اعتراف شده و هیچ نقشی در این ترور نداشته‌اند.
لقمان مرادی به همراه زانیار مرادی از ۱۱ مرداد ماه ۱۳۸۸ توسط نیروهای امنیتی در شهر مریوان در استان کردستان بازداشت شدند. به مدت ۹ ماه در بازداشتگاه ستاد خبری اداره اطلاعات شهر سنندج برای اخذ اعترافات «تحت فشار و شکنجه شدید روحی و جسمی» قرار گرفتند. لقمان از زمان بازداشت در سال ۸۸ تا سال ۹۲ در زندان رجایی شهر کرج ممنوع ملاقات بود.
زانیار و لقمان مرادی در نامه‌ای به گزارشگر ویژه شورای حقوق بشر سازمان ملل اعلام کردند که اعترافات آنان زیر شکنجه بوده‌است و بازجویان آنها را تهدید به «تجاوز جنسی» کرده‌اند.
بعد از اجرای حکم اعدام جنازه لقمان مرادی و زانیار مرادی به خانواده‌های آنها تحویل داده نشد.
۱۹ شهریور ۱۳۹۹ سازمان عفو بین‌الملل پنهانکاری رژیم جمهوری اسلامی در مورد محل دفن زندانیان سیاسی اعدام شده از جمله رامین حسین پناهی، زانیار مرادی، و لقمان مرادی را محکوم کرد.
منصور آروند، زندانی سیاسی کُرد که مدتی پیش از زندان مهاباد به زندان میاندوآب منتقل شده بود، ۲۴ خردادماه 1394 در این زندان اعدام شده است.
آقای آروند نیمه شب ۲۱ خرداد ماه ۱۳۹۰ به همراه برادر کوچکترش درخانه خود در مهاباد و بدون ارائه حکم، توسط تعداد زیادی از ماموران مسلح اداره اطلاعات دستگیر شد و به بازداشتگاه اداره اطلاعات مهاباد منتقل شد. به گفته برادرش دستگیری آقای آروند با ضرب و شتم، توهین و فحاشی رکیک به پدر و خانواده‌اش همراه بود. علاوه بر بازرسی منزل، باشگاه ورزشی و مغازه او نیز در همان شب، بدون حضور خانواده تفتیش و پلمپ شد. برادر کوچکترش پس از دو هفته آزاد شد اما آقای آروند در بازداشت نیروهای امنیتی ماند. پس از یک ماه، پلمپ مغازه و باشگاه برداشته شده، تحویل خانواده شد اما بلافاصله پس از دو هفته و این بار برای همیشه پلمپ شد
اتهام آقای آروند «محاربه و فساد فی‌الارض و همکاری با گروهک تروریستی حزب دمکرات کردستان» بوده است.
در شرایطی که حداقل تضمین های دادرسی رعایت نمی شود و متهمین از یک محاکمه منصفانه محرومند، صحت جرایمی که به آنها نسبت داده می شود مسلم و قطعی نیست.
در ۱۷ اردیبهشت ۱۳۹۴ و همزمان با اعتراضات مردمی در جریان حادثه هتل تارا**در مهاباد، آقای منصور آروند بدون اطلاع قبلی توسط ماموران اطلاعات از زندان مهاباد به مکان نامعلومی منتقل شد. پس از پیگیری خانواده به آنها اطلاع داده شد که این انتقال به دلیل شلوغی زندان بوده و جای نگرانی نیست (مصاحبه بنیاد). در پی پیگیریهای خانواده آقای آروند، در ۲۵ خرداد ۱۳۹۴ از آنان خواسته شد که به رئيس زندان میاندوآب مراجعه کنند. رئیس حفاظت اطلاعات زندان میاندوآب شفاهی اعلام کرد که آقای منصور آروند دو روز پیش یعنی در ۲۳ خرداد ۱۳۹۴ اعدام و دفن شده است
اعدام آقای آروند مخفیانه و بدون رعایت آیین‌نامه اجرای احکام، از جمله حق برخورداری از آخرین ملاقات انجام شد. جسد و وسایل آقای آروند به خانواده‌اش تحویل داده نشد و توسط ماموران امنیتی در محل نامعلومی دفن شد.
سیروان نژاوی
حسین نژاوی تأکید کرده حکم اعدام برادر وی در حالی اجرا شده که مسئولین قضایی قبل از اعدام هیچ تماسی با خانواده او نگرفته‌اند و از این رو آخرین ملاقات نیز انجام نشده است.
وی همچنین گفته که جسد سیروان نژاوی در یکی از سردخانه‌های قبرستان شهر تبریز تحویل خانواده داده شده و قرار است که در بخش نلاس از توابع شهرستان سردشت تدفین شود.
سیروان نژاوی در تیر ماه ۱۳۹۰ بازداشت شد و دادگاه انقلاب شهر مهاباد در فروردین سال ۱۳۹۱ او را به اتهام محاربه از طریق عضویت در پژاک به اعدام محکوم کرد.
آقای نژاوی اگرچه به این حکم اعتراض کرد، اما دادگاه تجدید نظر و شعبه ۳۱ دیوان عالی کشور در نهایت حکم اعدام وی را تأیید کردند.
About The Author
