تداوم اعتصاب غذای “سکینه پروانه”

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، امروز پنج‌شنبه ۵ تیرماه ۱۳۹۹، “سکینه پروانه”، شهروند بازداشتی در زندان قرچک ورامین هشتمین روز از اعتصاب غذای خود را سپری می‌کند.
سکینه پروانه از روز پنج‌شنبه ۲۹ خردادماه با طرح خواسته توقف آزار و اذیت خانواده خود و در اعتراض به آزار و اذیت خود در دوره بازداشت، دست به اعتصاب غذا زده است.
پروانه طی یادداشتی روند بازداشت و آخرین وضعیت خود را شرح داده است.
در بخشی از این بیانیە آمدە است:
“من سکینه پروانه اوایل پاییز ۹۸ توسط نیروهای امنیتی به بهانه ملاقات با خانواده‌ام بر سر قرار کشانده شده و در شهر سلیمانیه عراق بازداشت شدم.
در جریان بازداشتم به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفته و ناخن‌های پایم شکسته شد. به مرز ایران و عراق منتقل شدم و در آنجا نیروهای امنیتی از من خواستند تا در دستنوشته‌ای از تعدادی از احزاب کردی مخالف نظام ابراز انزجار کرده و آن را امضا کنم و بنویسم که با خواست خودم تسلیم نیروهای جمهوری اسلامی شده‌ام. خواسته‌ای خلاف واقع که نپذیرفتم و آنها با مقاومت من رو به رو شدند. اما خود یادداشتی نوشته و به اجبار اثر انگشت من را گرفته و پای آن ثبت کردند.
در بخش دیگری از این بیانیە ضمن اشارە بە بازداشت و انتقال از ادارەی اطلاعات مریوان بە بند ٢ الف زندان اوین ذکر شدە کە؛
پس از ۲۰ روز از بند ٢ الف زندان اوین نیز به زندان قرچک ورامین منتقل شدم. با مقاومت من در برابر انتقال به بازداشتگاه انفرادی توسط نزدیک به ۲۰ تن از ماموران و پاسیاران زن و مرد زندان مورد ضرب و شتم قرار گرفتم. در حالی که روی زمین کشیده شده و تحت فشار قرار داشتم با تزریق آمپول بی حسی توانایی حرکتم را از دست داده و با زنجیر بسته شده و به بیمارستان روان‌درمانی “امین آباد” منتقل شدم. یک ماه نیز در این به اصطلاح بیمارستان (تیمارستان) سپری کردم و در تمام مدت آزار و اذیت شدم. دست‌ها و پاهایم شبانه روز با دستبند و پابند به تخت بسته شده بود.
پس از بازگشت به زندان قرچک نیز از حق ملاقات و تماس تلفنی با خانواده‌ام محروم هستم و کارت تلفن من توسط ماموران زندان و به دستور نهادهای امنیتی از من گرفته شده است. در حالی که تمامی زندانیان حق ثبت ۵ شماره در کارت تلفن خود را دارند من تنها شماره مادرم ثبت بود که آن را هم از من گرفتند. در بند ۳ زندان قرچک بدون رعایت اصل تفکیک جرایم نگهداری می‌شوم. بندی که هیچ زندانی سیاسی جز من درون آن نیست و تمامی این تبعیض‌ها به دلیل “کرد” بودن من است.
حال برای اعتراض به ظلم و ستمی که بر مردم مظلوم کردستان می‌رود و در اعتراض به ضرب و شتم، آزار و اذیت و توهین‌ها و تبعیض‌هایی که در مدت بازداشت تجربه کرده‌ام و همچنین با درخواست پایان یافتن آزار و اذیت خانواده، برادر و خواهرم که بارها احضار و تهدید شده‌اند دست به اعتصاب غذای نامحدود زده‌ام. من به عنوان یک شهروند حتی از داشتن وکیل مدافع نیز محروم شدم و وکیل من آقای پیام درفشان نیز اخیرا بازداشت شده است. این اعتصاب تا زمانی که جان در بدن دارم و نفس می‌کشم ادامه خواهد داشت. جسد من بر روی دست نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی خواهد ماند.
سکینه پروانه/ تیرماه ۱۳۹۹/ زندان قرچک ورامین”.

About The Author

adnan

See author's posts